Welkom op de site van Häör Een column over ons op Haor.nl
Handboogvereniging Wilhelmina viert een uniek jubileum. Maar liefst 125 jaar hebben de volgelingen van Robin Hood (en van Apollo) de pezen strak getrokken en de pijlen laten zoeven, op weg naar de zwarte roos. Van Hendrik –die zich met regelmaat in Horn liet fêteren- hebben ze nooit iets gekregen, niet eens een vaandel. Je opa is lid. En ook Sef heeft lang en scherp geschoten. Toen ik op 1 juni 1984 (tempus fugit) de receptie bgv het 90-jarig jubileum leidde, werd erevoorzitter Elbert Huyben gehuldigd vanwege zijn 50-jarig lidmaatschap. Zijn naam is onlosmakelijk verbonden met de historie van Wilhelmina en met die van Horn. Hij was de grondlegger van de Doel bij Linsse Mam. Het muurtje met daarop “Huyben bier, de gezonde volksdrank” herinnert er nog aan. Roem is vergankelijk. Zijn graf verkeert in deplorabele staat. Ook de naam Tjeu Knoups (hij schoot met een boog van Turks eiken) wordt bij Wilhelmina in kapitalen geschreven. Terecht. Handboogschieten is een sport die de laatste jaren een grote ontwikkeling heeft doorgemaakt. Schoot men aanvankelijk met tweedehands materiaal, tegenwoordig is de uitrusting professioneel. Boogschieten is een kunst; je moet het leren. En je moet er aanleg, concentratie en kracht voor hebben. Vraag dat maar aan Steve Wijler, het grootste talent dat de club heeft voortgebracht. Wilhelmina en Horn zijn trots op deze topschutter die een Europese en een wereldtitel op zijn palmares heeft. En binnenkort misschien Olympisch goud. Hij heeft van het handboogschieten zijn fulltime job gemaakt. Omdat de boog niet altijd gespannen kan staan worden naast het schieten van de punten ook de nodige pinten naar binnen gewerkt. Sport en plezier gaan immers goed samen. De tijd evenwel dat na de hoogmis met paard en wagen naar wedstrijden in omliggende dorpen werd getrokken ligt ver achter ons. Na 15 pijlen werd gekaart en gedronken. Schieten was immers bijzaak. ’s Avonds laat togen de benevelde schutters huiswaarts. Gelukkig kende het paard de weg. Er is helaas weinig bewaard gebleven van de rijke historie. Boogschutters zijn nu eenmaal geen heemkundigen. Het embleem van de vereniging, een houten drapeau, siert het huidige clublokaal; na café Feijen en Hornerhof tegenwoordig de Postkoets. Wilhelmina zal het feest bescheiden vieren. Dat is prima; zo stelt ze zich al jaren op. Er wordt geen gedenkboek uitgegeven en er zijn geen grote festiviteiten. Toch denk ik dat velen met mij deze sympathieke vereniging graag van harte willen feliciteren en een goede toekomst toewensen. Dat daarvoor leden nodig zijn, is evident. Ik zou zeggen: neem eens een kijkje in de Postkoets op zondagochtend of woensdagavond. Naast het schieten op doel is er ook het schieten op de wip waarbij je de liggende en de staande wip kunt onderscheiden. Wilhelmina beoefent deze varianten (nog) niet. Wie weet, misschien een schot in de roos voor de toekomst? Proficiat, Wilhelmina!
Arno Walraven, 4 augustus 2019 ... See more
Via deze website wil ik mensen die graag willen weten wat er speelt in Horn op de hoogte houden van de laatste ontwikkelingen hier in het dorp. Dit nieuws zal wel voor een groot gedeelte aangeleverd moeten worden door iedereen die wat te melden heeft. Oftewel: Door Häör, väör Häör!
